Borcum Vardı...

Borcum Vardı...

 

Oldukça yaşlı bir adam, kendisi gibi kamburlaşıp yere yanaşmış bir ağacın altında ağlıyordu.

Biraz önce irikıyım bir genç yanına sokulmuş ve kendisinden içki parası istedikten sonra bir de tokat atmıştı.

Yaşlı adamın yere yıkıldığını görenler, hemen yardımına koşup:

“- Geçmiş olsun dede, dediler. O serseri ne istedi ki senden?”

Adamcağız bir şey olmamış gibi toparlanmaya çalışırken:

“- Eski bir borcum vardı, onu istedi! Yapması gerekeni yaptı sadece...” dedi.

Çevresindekiler, ihtiyar adamı yerden kaldırdıktan sonra eline bastonunu tutuşturup aceleyle işlerine koşuştular.

Herkes ayrıldığında, hadiseyi başından beri görmüş olan bir delikanlı onun koluna girerek:

“- Fazla hırpalandınız, dedi. Ağacın gölgesinde biraz oturalım mı?”

Yaşlı adam yorgun bakışlarını yukarıya yöneltip:

“- Benim bu ağacın altında dinlenmeye hakkım yok yavrum! Ölünceye kadar da olmayacak.”

Delikanlı, söylenenden bir şey anlamamıştı. Meraklı gözlerle kendisine bakarken, onun tekrar hıçkırıklara boğulduğunu fark etti.

Yaşlı adam, iniltiye benzeyen bir sesle:

“- Elli yıl kadar önceydi, rahmetli babamı, sigara parası almak için bu ağacın altında azarlamıştım. Yani biraz önce evlâdımın beni dövdüğü yerde…” dedi.

Delikanlı ne diyeceğini bilemedi ve şimdi biraz daha bitkin görünen ihtiyarın sakinleşmesini bekledikten sonra, onu arabayla evine bırakmayı teklif etti.

Adam, titrek adımlarla yoluna koyulurken:

“- Evim oldukça uzaklarda yavrum! Ama ben yürüyerek gideceğim oraya. Babamın da onu azarladıktan sonra, üzüntüsünden yayan döndüğü gibi. Hem şehir dışındaki kabristana uğrayıp bir Yasin okuyacağım ruhuna...

Yüceler yücesi Rabbimiz bizleri ana-baba hakkı alanlardan eylemesin! Hayattaysalar onlara en iyi evlâtlık yapmayı, öldülerse gani gani rahmet eylesin!

Âmîn! Allahümme âmîn!