Sana “ADAM” demeleri hiç doğru değil.
Sana “ADAM” demeleri hiç doğru
değil.”
Köyde ilkokul öğrencisi…
Derse çok az denecek kadar geç
kalmıştı. İçeri girdiğinde öğretmen ceza olsun diye ezberlemelerini söylediği
şiiri okuması için tahtaya ilk olarak onu çıkardı; hem de öfkeli bir tonla:
– Oku bakayım Şirazlı Sa’dî’nin
Âdemoğulları adlı şiirini, diyerek…
Titrek sesle okumaya başladı
öğrenci:
“Âdemoğulları birbirlerinin
uzvudurlar,
Ki yaratılışta hepsi aynı
cevherdendirler…
Eğer zamane uzuvlardan birini
ağrıtırsa,
Diğer uzuvlarda da rahatlık
kalmaz artık.”
Devamı aklına gelmedi bir türlü.
Sustu kaldı öylece…
– Geri kalan iki mısrayı da
okusana!
– Özür dilerim öğretmenim,
hatırlayamıyorum.
– Ne demek hatırlamıyorum? Bu
kadar kolay bir şiiri dünden beri nasıl ezberlemezsin?
– Annem rahatsızdı, öğretmenim! Felçlidir
ve evin bir köşesinde öyle yatıyor. Tedavi masrafları yüksek olduğu için babam
günde birkaç işe gidiyor ve gece geç saatlerde eve geliyor. Bu sebeple de ben
ev işlerine yetişmek, annem ve iki küçük kardeşimle ilgilenmek, ayrıca onlara
yemek pişirmek zorundayım. Ezberlemiştim şiiri öğretmenim; ama unuttum, çok
özür dilerim…
– Bu kadar basit! Bir özürle
geçiştirmek mi istiyorsun? Sıkıntın varsa var; beni ilgilendirmez! Bir ödev
verdiysem onu yerine getirmek zorundasın…
Derken şiirin devamı gelir
öğrencinin aklına:
“Sen ki başkasının sıkıntısına
kayıtsızsın!
Sana “ADAM” demeleri hiç de
doğru değil.”
(Alıntı)
Yorumlar
Yorum Gönder