Mutluluk, Üzüntü, Kibir, Sevgi ve diğerleri...
Mutluluk, Üzüntü, Kibir,
Sevgi ve diğerleri...
Bir zamanlar, bütün duyguların
üzerinde yaşadığı bir ada varmış.
Mutluluk, Üzüntü, Kibir,
Sevgi ve diğerleri...
Bir gün adanın batmakta
olduğu duygulara haber verilmiş. Bunun üzerine hepsi, adayı terk etmek için
sandallarını hazırlamışlar. "Sevgi", adada en sona kalan "Duygu"
olmuş, çünkü mümkün olan, "en son ana kadar" beklemek istemiş.
Ada neredeyse battığı
zaman, "Sevgi" yardım istemeye karar vermiş. Zenginlik, çok büyük bir
teknenin içinde geçmekteymiş.
Sevgi:
- Zenginlik, beni de
yanına alır mısın? Diye sormuş.
Zenginlik:
- Hayır, alamam, demiş. Teknemde
çok fazla altın ve gümüş var, senin için yer yok...
Sevgi, çok güzel bir
yelkenlinin içindeki Kibir' den yardım istemiş.
- Kibir, lütfen bana
yardım et!
- Sana yardım edemem Sevgi.
Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedersin, diye cevap vermiş Kibir.
Üzüntü, yakınlardaymış ve Sevgi
yardım istemiş.
- Üzüntü, seninle gelebilir
miyim?
- Of Sevgi, o kadar
üzüntülüyüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var.
Mutluluk da Sevgi'nin
yanından geçmiş; ama o kadar mutluymuş ki Sevgi'nin çağrısını duymamış bile.
Sevgi, birden başka bir
ses duymuş.
- Gel Sevgi! Seni yanıma
alacağım...
Bu Sevgi’den daha yaşlıca
birisiymiş. Sevgi, o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki kendisini, onu yanına
alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl edememiş.
Yeni bir kara parçasına
vardıklarında, Sevgi’ye yardım eden, yoluna devam etmiş. Ona ne kadar borçlu
olduğunu fark eden sevgi, Bilgi’ye sormuş:
- Bana yardım eden kimdi?
- O "Zaman'dı", diye
cevap vermiş Bilgin.
- Zaman mı? Neden bana
yardım etti ki? Diye sormuş Sevgi.
Bilgin gülümsemiş.
- Çünkü Sevgi’nin
kıymetini sadece "Zaman" anlayabilir. Alıntı
Yorumlar
Yorum Gönder