Çocuğum Ve Ben

Çocuğum Ve Ben

Bir gün, çocuğum doğdu. O dünyaya geldiğinde yetişmem gereken uçaklar ve ödemem gereken faturalarla meşguldüm. Ben uzaklardayken, yürümeyi öğrendi. Konuşmayı da öyle… Biraz büyüdüğünde:

“-Senin gibi olmak istiyorum baba…” demeye başladı.”

-Ben büyüğünce senin gibi olacağım.” İşyerine telefon açıp:

“-Baba eve ne zaman geleceksin? ” diye sorardı hep.

“-Ne zaman geleceğimi bilmiyorum oğlum. Ama geldiğimde, güzel vakit geçireceğimden emin olabilirsin.”

Yıllar öylece geçip gitti. Oğlum on yaşına geldi. Ona güzel bir top aldım.

“-Top için teşekkürler baba! Haydi oynayalım.” Dedi.

“-Bu hafta sonu tamamlamam gereken işler var” dedim.” Bugün olmaz haftaya tamam mı?

“-Tamam” dedi, fakat yüzündeki gülümseme eksilmedi.

“-Büyüyünce baba…” dedi, ”ben de senin gibi olmak istiyorum...”

Yıllar fark ettirmeden geçip gitti. Oğlum önce ilkokuldan, sonra liseden, sonra üniversiteden mezun oldu. Bu durumda, başka bir baba gibi, benim de söylemem gereken bir şeyler vardı.

“-Seninle gurur duyuyorum oğlum” dedim.” Gel şöyle bir oturalım; sana diyeceklerim var.” Başını salladı ve gülümseyerek:

“-Arkadaşlarıma sözüm var baba” dedi.” Sen arabanın anahtarlarını verebilir misin bana? Sonra görüşürüz, oldu mu? ”

Yıllar geçip gitti. Emekli oldum. Artık bol bol vaktim vardı. Oğlum ise, başka bir şehirde iyi bir iş bulmuştu, orda yaşıyordu. Bir gün ona telefon ettim:

“-Eğer sence de uygunsa, hafta sonu buraya gel de hasret giderelim.” Dedim.

“-Sevinirim baba” dedi.” Bir bakayım, müsait bir vakit bulabilirsem, gelirim. Ama şu sıralar işlerim çok yoğun. Fakat seninle görüşmeyi ben de istiyorum baba.”

“-Peki, ne zaman gelirsin oğlum? ”

“-Ne zaman olur bilmiyorum baba. Şimdi bir iş görüşmem var, ona yetişmem gerek. Sonra ararım seni. Geldiğimde güzel vakit geçireceğimizden emin olabilirsin.”

Ve telefonu kapattığımda, oğlumun çocukluk hayalini gerçekleştirdiğini anladım. Çocukluk hayalini gerçekleştirdiğini… Örnek aldığı babasına benzediğini… Büyüyünce tıpkı babası gibi olduğunu… (Alıntı)