İnsan İslam Ahlak

  Rindlerin Ölümü   Hafız'ın kabri olan bahçede bir gül varmış; Yeniden her gün açarmış kanayan rengiyle. Gece; bülbül ağaran vakte kadar ağlarmış Eski Şiraz'ı hayal ettiren ahengiyle.   Ölüm asude bahar ülkesidir bir rinde; Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter. Ve serin serviler altında kalan kabrinde Her seher bir gül açar; her gece bir bülbül öter.   Rind: Filozof, kalender, güzel insan ve dünya hırslarından vazgeçen…   Yahya Kemal BEYATLI Rahmetullahi Aleyh

Babam derdi ki yavrum!   Babam derdi ki yavrum! Küçüğü küçümseme; Küçücük bir darbeden, kalp kırılır mı deme. Orman nasıl yanarsa, bir kibriti çakmakla; Hayırlar da kül olur, bil ki başa kakmakla.   Babam derdi ki yavrum! Kibir şeytana hastır, Şeytanla dost olanın, âkibeti iflâstır. Dünya hırsı doyurmaz, yedikçe aç kalırsın; Kibirde yükselirsen, kabirde alçalırsın.   Babam derdi ki yavrum! Çürük tahta boyanmaz; Boyansa da sıratta, ilk adıma dayanmaz. Bil ki; o gün ameller, karşımızda duracak; Önce kendi nefsimiz, bizden hesap soracak.   Babam derdi ki yavrum! Dostun postuna kanma, Allah’tan başkasına, güvenip de yaslanma. Var gününde sevilir, el üstünde olursun; Dar gününde kendini, yapayalnız bulursun.   Babam derdi ki yavrum! Öfke kanla beslenir; Şeytan âdemoğluna, “öldür!” diye seslenir. Vehimler, vesveseler, öfkeye katran döker, Şeytan ancak, eûzu besmeleyle diz çöker.   Babam derdi ki yavrum! Kimsey...

  Ben Dert İle Ah Ederdim   Ben dert ile ah ederdim, derdim bana derman imiş, İster idim hasret ile dost yanımda pinhan imiş.   Nerde idim fikrederdim, göğe bakıp şükrederdim, Dost benim gönlüm evinde, tenim içinde can imiş.   Sanırdım kendim ayrıyım, dost gayrıdır, ben gayrıyım, Beni bu hayale salan bu sıfatı insan imiş.   İnsan sıfatı kendi Hak, insadadır Hak, doğru bak, Bu insanın sıfatına cümle âlem hayran imiş.   Her kim o insanı bile, hayvan ise insan ola, Cümle yaratılmış kula insan dolu sultan imiş.   Tehvid imiş cümle âlem, tehvidi bilendir Âdem, Bu tevhidi inkar eden öz canına düşman imiş.   İnsan olan buldu Hakk’ı, meclis onun, odur saki, Hemen bu biçare Yunus aşk ile aşina imiş.   Yunus Emre Kuddise Sirrûh

Hz. Ebu Bekir Sıddîk Radiyallahü Anh’ın Münâcâtı   جُدْ بِلُطْفِكَ يَا اِلٰهِي مَنْ لَهُ زَادٌ قَلِيلٌ مُفْلِسٌ بِالصِّدْقِ يَأْتِي عِنْدَ بَابِكَ يَا جَلِيل Lütfunla bolca ver, ya ilâhi, azığımız az bizim! İflâs etmişiz, ey Rabbim, gelmişiz kapına! ذَنْبُهُ ذَنْبٌ عَظِيمٌ فَاغْفِرِ الذَّنْبَ الْعَظِيمَ اِنَّهُ شَخْصٌ غَرِيبٌ مٌذْنِبٌ عَبْدٌ ذَلِيلٌ Günahı çoktur onun, bağışla, günahı çok olanı! Garip bir kuldur o, zillete düşmüş töhmet altında! مِنْهُ عِصْيَانٌ وَنِسْيَانٌ وَسَهْوٌ بَعْدَ سَهْوٍ   مِنْكَ إِحْسَانٌ وَفَضْلٌ بَعْدَ إِعْطَاءِ الْجَزِيلِ Karşı gelmiş, sonra unutmuş, hata üstüne hata yapmış o! Sense verensin cömertçe, verensin yine ihsanını bolca! قَالَ يَا رَبِّ ذُنُوبِي مِثْلَ رَمْلٍ لَا يُعَدْ فَاعْفُ عَنِّي كُلَّ ذَنْبٍ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ Rabbim suçlarım kumlar gibi, hesaba gelmez! Bağışla suçlarımın hepsini, affa uğrasın onlar da! كَيْفَ حَالِي يَا اِلٰهِي لَيْسَ لِي خَيْرُ الْعَمَلِ سُوءُ أَعْمَالِي كَثِيرٌ ز...

Dermanı Olmayan Dert   Mevlânâ   Rahmetullahi Aleyh Hazretleri’ne göre insan için asıl acınacak dert nedir? Mevlânâ Rahmetullahi Aleyh Hazretleri buyurur:   “İnanç azlığından meydana gelen derde acımak gerekir. Çünkü o derdin dermanı yoktur.”   Asıl acınacak dert, îmandan mahrumiyettir. Zira insanın bu dünyada hiçbir şeyi olmasa, nihâyetinde bu, muayyen bir vakit içindir. Fakat îmandan nasipsizlik, ebedî bir mahrumiyet sebebidir.   Îmandan mahrum bir insana bütün nîmetler verilse ve o, dünyada bin yıl saltanat sürse, yine de bir gün ölecek ve eli boş olarak dünyayı terk edecektir.   Güneş Aynı Güneş Unutmayalım ki üzerimizdeki güneş; bir müddet yeryüzünde zulümle saltanat sürmüş olan Firavunların, Hâmanların, Nemrutların, Hülâguların, Âdların ve Semudların saraylarını, köşklerini, hazinelerini aydınlatan, sonra da harâbelerinin üzerine haşmetle doğan aynı güneştir. Fânî kuvvet ve kudretlerine mağrur olarak Allâh Teâlâ’ya başkaldıran ...

  Derman Arama!   Derman arama derdine, Derdin yeter derman sana... Fakr ile eyle iftihar, Zillet yeter devlet sana...   Zevkine uydur kullu ğ u, Hak’tan ata bil yoklu ğ u, Mahv eyle sen a ğ yarlı ğ ı, Hep görünen dildar sana...   Dünya ile ukbayı bırak, Var ol kuru sevdayı bırak, Ol beni zakir dedi, Hak i ş te yeter canan sana...   Dinle güzel mür ş id sözün aç, Gözlerin hem gör yüzün, Uydur izine hep izin, Ş eyhin yeter burhan sana...   A ş kı yar et yolda ş yeter, Kalbi zikrin halda ş yeter, Kıl tefekkür sırda ş yeter, İ hsan eder irfan sana...   A ş k ile olsun pazarın ko, Nefsin hep arzuların, Ver gıdasın murg-ı ruhun, Ondan do ğ ar envar sana...   A ş k ile sen ol arkada ş , Nefsinle et daim sava ş, Kıl tarumar nefs askerin, Olsun emin yollar sana...   Bin sen ol a ş k bura ğ ına, Azmeyle dost iklimine, Kurban olursan u ğ runa, Yakın olur uzak sana... ...