Hz. Hızır Aleyhisselâm ve Ölüm Meleği

Hz. Hızır Aleyhisselâm ve Ölüm Meleği

            Günlerden bir gün oturmuş, Allah Teâlâ'yı zikretmekle meşgul Hızır Aleyhisselâm’ın canını almak için yanına Ölüm Meleği Azrail Aleyhisselâm gelir.

            Hz. Hızır Aleyhisselâm durumu anlayınca hüngür hüngür ağlamaya ve çırpınmaya başlar. Bir Allah Teâlâ dostunun ölüm karşısında gayet metin ve soğukkanlı olmasını bekleyen Azrail Aleyhisselâm:

            “- Bu ne telaş, bu ne telaş? Ey Hızır, ne kadar yufka yürekliymişsin! Ne bu gözyaşları? Ölümden mi, yoksa; Dünyadan ayrılacağından mı korkuyorsun?” diye sorunca:

            Hızır Aleyhisselâm:

            “- Hayır!” der:

            "- Tek korkum, öldüğümde Allah Teâlâ'yı biraz daha fazla zikretmekten uzak kalışımdır. Çünkü ardımdan insanlar Allah Teâlâ'yı anarlarken, bol bol ibadet ve taatte bulunurlarken, ben bu eşsiz zevkten mahrum kalacağım. Hâlbuki ben kıyamete kadar Allah Teâlâ'yı anmayı ve Ona gece gündüz ibadet etmeyi diliyorum!”

            Bunun uzerine Allah Teâlâ Azrail Aleyhisselâm'a:

            “- Ey Azrail! Hızır'ın ruhunu alma. Bırak yaşasın… Çünkü o yaşamayı kendisi için değil, benim için, beni daha çok anmak için istiyor. Bırak ta kıyamete kadar yeryüzünde beni ansın, bana yalvarıp yakarsın!” diye emreder.

            İste o yüzdendir ki; Hızır Aleyhisselâm yeryüzünde kıyamete kadar hayatı sürecek olan tek varlıktır. Ve devamlı olarak Allah Teâlâ'yı anmakla meşguldür.

            Allah Teâlâ cümlemizi, yüce adını yüreğinden ve dilinden düşürmeyen gerçek müminlerden eylesin!

          (Âmîn)