Hz. Hızır Aleyhisselâm İle Ölüm Meleği

Hz. Hızır Aleyhisselâm  İle Ölüm Meleği

 

Günlerden bir gün; Hızır Aleyhisselâm her zaman yaptığı gibi oturmuş, Allah'ü Teâlâ’yı zikretmekle meşgul olmaktadır.

Ölüm meleği Azrail Aleyhisselâm, Hızır Aleyhisselâm’ın canını almak için yanına gelir.

Hz. Hızır Aleyhisselâm durumu anlayınca hüngür hüngür ağlamaya ve çırpınmaya başlar.

Bir Allah’ü Teâlâ dostunun ölüm karşısında gayet metin ve soğukkanlı olmasını bekleyen Azrail Aleyhisselâm;

“- Bu ne telaş, bu ne telaş ey Hızır? Ne kadar yufka yürekliymişsin, ne bu gözyaşları? Ölümden mi, yoksa dünyadan ayrılacağından mı korkuyorsun?” diye sorar.

Hızır Aleyhisselâm:

“- Hayır!” der:

“- Tek korkum, öldüğümde Allah’ü Teâlâ’yı biraz daha fazla zikr etmekten uzak kalışımdır. Çünkü ardımdan insanlar Allah’ü Teâlâ’yı anarlarken, bol bol ibadet ve taatte bulunurlarken, ben bu eşsiz zevkten mahrum kalacağım. Halbuki ben kıyamete kadar Allah’ü Teâlâ’yı anmayı ve Ona gece gündüz ibadet etmeyi diliyorum!”

Bunun uzerine Allah’ü Teâlâ Azrail Aleyhisselâm’a:

“Ey Azrail, Hızır kulumun ruhunu alma. Bırak yaşasın…”

“Çünkü o yaşamayı kendisi için değil, benim için, beni daha çok anmak için istiyor. Bırak da kıyamete kadar yeryüzünde beni ansın, bana yalvarıp yakarsın!”diye emr eder.

İşte o yüzdendir ki; Hızır Aleyhisselâm yeryüzünde kıyamete kadar hayatı sürecek olan tek varlıktır. Ve devamlı olarak Allah’ü Teâlâ’yı anmakla meşguldur.

Allah’ü Teâlâ cümlemizi, yüce adını yüreğinden ve dilinden düşürmeyen gerçek müminlerden eylesin...

Rabbimiz bizleri de her an zikreden bahtiyar kullarından eylesin! Âmîn!