İnsanı Harcamayın İnsanı Kazanın!
İnsanı Harcamayın İnsanı Kazanın!
Benim zamanımda kol saati çok önemliydi; öyle herkesin
olmazdı. Arkadaşlarımdan birisine babası kol saati almış. Tam hayalimdeki gibi.
Koluna takmış okula geldi. Hepimiz çok beğendik.
Çocukluk işte, benim asla böyle bir saatim olmayacaktı. Bu
saat benim olmalıydı. Karar verdim. Saati çaldım ve cebime koydum. Arkadaşım
saatin çalındığını anladı ama kimin çaldığını anlayamadı.
Durumu öğretmenimize anlattı. Öğretmenimiz
"Saati kim aldıysa sahibine
versin!" dedi.
Pişman olmuştum ama utancımdan ben aldım diyemedim. Bu
sefer öğretmen farklı yöntem denedi. Hepimizi tahtaya dizdi ve gözlerimizi
kapattırdı. Bu benim hayatımın en utanç verici sahnesiydi.
Ceplerimizi teker teker arayarak saati buldu ve sahibine
verdi. Hepimiz gözlerimizi açtık, öğretmen bana hiç bakmadan derse devam etti.
Yıllar geçti, öğretmen oldum ve öğretmenim ile karşılaştım.
Kendisine o günü hatırlattım ve sordum:
"- Hocam!" dedim;
"- Ben o gün saati çaldığım
halde tek bir kelime etmediniz, yüzüme bakmadınız, beni incitmediniz."
Neden böyle yaptınız?" diye sordum.
Hayatımda unutamayacağım şu cevabı verdi; dedi ki,
"- Siz gözlerinizi kapattığınızda ben de gözlerimi
kapattım."
“Marifet; kusur arayanlardan değil, örtenlerden olmaktadır!”
(Altındır)
Yorumlar
Yorum Gönder