Yanlışları Yumuşaklık İle Düzeltmek

Yanlışları Yumuşaklık İle Düzeltmek

Sevgili Peygamberimizin torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin Radiyallahü Anhüma bir gün mescidi Nebevi’nin şadırvanında yaşlı bir ihtiyarın yanlış abdest aldığını görürler.

-“Amca sen yanlış abdest alıyorsun!” demek yerine; yanına giderek:

-“Esselâmü aleyküm; bey amca, abdestinin hayrını gör dediler.

İhtiyar:

-“Ve Aleyküm Selâm ve Rahmetullahi ve Berakâtühü, evladlar, buyurun!” Der.

-“Efendim! Biz iki kardeşiz. İkimiz de birbirimizden daha iyi abdest aldığımızı iddia ediyoruz. İkimiz de birer abdest alalım. Hangimizin haklı olduğunu bize bildirir misiniz?” deler. 

İhtiyar memnuniyetle:

-“Hay hay! Buyurun yavrularım!” Der.

Önce Hz. Hasan, sonra Hz. Hüseyin Radiyallahü Anhüma güzelce abdest alır. İkisinin de abdestleri doğru ve güzeldir. İhtiyar, ikisine de dikkatle bakar ve sonra:

-“Evlatlarım! İkiniz de doğru ve güzel abdest alıyorsunuz. Aslında yanlış abdest alan benmişim! Sizlerden Allah’ü Teâlâ razı olsun, edep ve terbiyenizi, artırsın! Bana güzel bir halle doğru abdest almayı öğrettiniz!” diyerek seyyidlere bol bol dua etti.

Kıssadan Hisse:

Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin Radiyallahü Anhüma’nın bizlere öğrettiği en önemli ders… Hakkı söylemekten çekinmemek… Hakkı söylerken; kimseyi incitmeden, kırmadan doğruyu söylemek...

Ne güzel değil mi? Eğer ihtiyara;

-“Amca yanlış abdest alıyorsun!” deselerdi… Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin Radiyallahü Anhüma da kalp kırma günahına girecekti. İhtiyar da doğru abdest almasını öğrenemeyecekti.

Büyüklerimiz “Kalp kırmak, Kâbe’yi yıkmaktan daha kötüdür!” diyorlar.

Sevgili Peygamberimiz Aleyhisselâm da Kâbe’ye bakarken şöyle ne buyuruyor:

Başkalarının hatalarını düzeltmeyi severiz. Hatta kendimize paylar çıkararak bunu diğer insanlara övüne övüne anlatırız... Çünkü elleri kötülerken kendimizi yüceltmiş oluyoruz. Benlik ve kibir duygularımız kabarır. Halbuki hem gıybet ediyor, hem kibirleniyoruz. İki büyük günahı beraber işliyoruz. Elimize hiçbir fayda geçmediği gibi bol bol Cehennem ateşi geçiyor.

Ya Rabbi! Bizi, Seni çok zikreden, Sana çok şükreden, Sana çok itaat eden, Sana karşı içi saygı ile dopdolu olan, yalvaran ve durmadan Sana dua eden kullarından eyle! Bizi bir an olsun bile nefsimizle baş başa bırakma!