Güzele Güzel Yakışır!

Güzele Güzel Yakışır!

Firûz, Meysan muharebesinde İslâm ordularına direnme hatasına düşen bir Basralıdır ve esir alınır. Diğerleriyle birlikte Medine’ye getirilir ve köle olarak Zeyd bin Sabit’e Rahmetullahi Aleyh verilir. 

Ancak ne zincir ne kırbaç bilir, ne de incitilir. Evin bir ferdi gibi yaşar, işine bakar. Hatta Peygamber (SAV) Efendimizin hanımlarından Ümmü Seleme’nin Radiyallahü anha cariyesi Hayre ile evlenmeye kalkar. 

Kimse ona 

“Hadi ordan sen kölenin birisin” demez. Ev kurmasına yardım ederler. Ümmü Seleme Rahmetullahi Aleyh Hayre ile evladı gibi ilgilenir, çeyizini yapar, evini döşer. 

Hatta “Bizim evin işinden ne olsun” der, “siz kendinize bakın.” Hayre buna rağmen kutlu kapıdan ayrılmaz. Evin kızı gibi gelir gider, sıkıldıkça içini döker. 

Çok geçmeden nurtopu gibi bir oğulları olur. İki köle (belki de sevinçlerini paylaşmak için) üç kıtaya yayılan devletin halifesi Hazret-i Ömer’e Rahmetullahi Aleyh çıkarlar. 

Mübarek onları kapıda karşılar. Yer gösterir, süt, hurma ikram eder. Şirin bebeği kucağına alır ve sever. İri gözlerine ve minik burnuna bakıp

“Ya Rabbim! Ne güzel şeyler yaratıyorsun” der. Firûz bir isim istediğinde düşünmeden 

“Hasan olsun” buyurur, “Hasana Hasan yakışır (Güzele güzel yakışır!)!”