Sahip Olduğunuz Nimetlerin Farkında mısınız?
Sahip Olduğunuz Nimetlerin Farkında mısınız?
İsa
aleyhisselam bir ağacın altında dua eden birini gördü. Dikkatlice baktığında
adamın ayakları yürümeyen bir kötürüm olduğunu anladı. İki gözü de görmüyordu.
Vücudunda ise baras hastalığı olduğu anlaşılıyordu. Ama adam bütün bunlara
rağmen ellerini kaldırmış mutluluktan uçacakmış gibi dua ediyordu
“Ey
nice zenginlere vermediği nimeti bana ikram eden Rabbim! Sana ağaçların
yaprakları sayısınca şükürler olsun!..”
Hazret-i
İsa kötürüm adama yaklaştı
“Ayağın
yürümüyor, gözün görmüyor. Bedenin de sıhhatli görünmüyor. Buna rağmen çoğu
zenginlere verilmeyen nimetlerin sana verildiğini düşünmekte, bunun için de
büyük bir mutlulukla şükretmektesin. Hangi nimettir nice zenginlere verilmediği
halde sana verilen?”
Kapalı
gözleriyle sesin geldiği yana yönelen kötürüm adam dedi ki;
“Efendi!
Allah bana öyle bir kalp vermiş ki, o kalple Onu tanıyorum. Öyle de bir dil
vermiş ki, o dille de ona şükrediyorum. Hâlbuki dünyanın serveti elinde olan
nice zenginler var ki, kalbinde Onu tanıma sevinci, dilinde de Ona şükretme mutluluğu
yoktur. Ama gel gör ki, ayakları topal, gözleri kör, bedeninde hastalıklar
bulunan bu kötürüm adama Rabbim, bu sevgiyi ihsan eylemiş, bu nimetin farkına
varma tefekkürünü nasip eylemiş. İşte bunu düşününce kendimi tutamıyor da…”
“Nice
zenginlere vermediği nimeti bana veren Rabbim! Sana ağaçların yaprakları
sayısınca şükürler olsun! Diye teşekkürden kendimi alamıyorum.”
Kafa
gözü kapalı da olsa kalp gözü açık olan bu adama yaklaşan İsa aleyhisselam
“Ver
şu elini öyle ise' diyerek elinden tutar, eğilerek görmeyen gözlerinden öper.”
Peygamberin
dudaklarının değdiği gözler anında açılır. Karşısındakinin İsa aleyhisselam
olduğunu görünce heyecanlanan adam;
“Sen
şu ölüleri dirilten, hastalara şifalar bahşeden mucizelerin sahibi Peygamber
değil misin” der. İsa Peygamber
“Belli
olmuyor mu?” deyince
“Gözlerimden
belli oluyor da ayaklarımdan henüz belli değil” der. Tebessüm eden, Hz. İsa;
“Sen
hele bir ayağa kalkmayı dene!” Deyince, silkinen kötürüm adam dimdik ayağa
kalkar.
Ayakları
üzerine dikilebildiğini anlayınca söylediği ilk sözü şu olur;
“Ey
Allahın Nebisi, sendeki bu mucizeler de O'ndan değil mi? Öyle ise izin ver de
geç kalmayayım, O'na şükredeyim, diyerek hemen yere iner, başını secdeye koyar
ve der ki:
“Rabbim!
Seni tanıyan bir kalple, şükreden bir dil nimetinin şükrünü yapmaktan acizken,
şimdi gören bir çift gözle, yürüyen iki de ayak da lütfettin. Artık bilemiyorum
nasıl şükretmem gerekiyor bu eşsiz nimetler karşısında…”
Bu
sırada çevreden toplanan halk, gösterdiği bu mucizelerden dolayı İsa
aleyhisselamın elini öpmek isterler. Ama Allah’ın Nebisi işaret eder…
“Benim
değil secdedeki şu kötürüm adamın elini öpün!..”
Derler
ki;
“Onu
secdeye indiren nimetlere biz baştan beri sahibiz. Ama hiç birimiz onun duyduğu
gibi bir mutluluk duymadık.”
“Öyle
ise, tefekkür edin, siz de düşünün.” der,
Sözünü
şöyle bağlar Allah’ın Nebi'si
“Düşünen
sahip olduğu nimetin farkına varır. Düşünmeyen ise kendisini mahrumiyette sanır!”
Ahmet
Şahin
Yorumlar
Yorum Gönder