İnsan İslam Ahlak

Aşkım Miracım Olsun; Aşkıma Şahit Ol Allah’ım!   Dünya müminin zindanıymış, Bunaldım bu zindandan Allah’ım!   Yüreğimdeki sevgini öyle büyüt, öyle büyüt ki, Yüreğim artık bu dünyaya sığmaz olsun…   Aşkım miracım olsun Allah’ım, aşkım miracım olsun! Kalbim bir Burak’a dönüşsün ve beni alıp sana getirsin.   Yedi kat göğü aşkınla aşıp huzuruna varayım, Huzurunda başımı secdeye koyayım, Sonsuza dek hep öyle kalayım yâ Rab!   Öyleyken bir kere nazar et, Bir kere “Kulum!” de, kendimden geçeyim yâ Rab!   Ey Azrail! Sen ne güzel bir meleksin! Beni vuslatıma erdirir misin? Sevgiliye götürür müsün beni?   Kurtarır mısın beni bu dünya zindanından? Ey bizleri yoktan aşkıyla var eden şanı yüce Allah’ım!   Beni aşkınla var ettiğin gibi, aşkınla yaşat ve aşkınla yanına al!   Ya Fettah! Gönül kapılarımı sevgine aç! Ya Latif! Bana sevgini, mağfiretini, Bana cennetini, cemalini lütfet!   Sevdi...

Kim Rabbi İle Konuşmak Dilerse Kur’ân-ı Kerîm Okusun Rasûlullah Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem buyurdular: "Cebrâil Aleyhisselâm bana dedi ki: Allâhü Teâlâ sana selâm söylüyor ve buyuruyor ki: Kul benim huzurumda namaza durup "Allâhu Ekber" dediğinde onunla aramızda bulunan perdeyi kaldırırım. Kul "elhamdü" dediğinde Allâhü Teâlâ, "Hamd kime mahsustur?" diye sorar, o da "lillâhi" diye cevap verir. Allâhü Teâlâ, "Allah kimdir?" diye sorunca "Rabbilâlemîn" der. "Alemlerin Rabb'i kimdir?" buyurunca "Errahmânirrahîm" der. "Rahman ve Rahim kimdir?" diye sorunca "Mâlikiyevmiddîn" der. Bunun üzerine Allâhü Teâlâ, "Ey kulum, din gününün sahibi benim" der. Kul, "İyyâke na'budu ve iyyâke nesteîn; Yalnız sana kulluk eder ve yalnız senden yardım isteriz" deyince Allâhü Teâlâ, "Ey kulum, mademki yalnız bana kulluk edip yalnız benden yardım ist...

  Ben Yeni Bir Günüm   Cenâb-ı Hak buyuruyor:   Bismillâhirrahmânirrahîm   “Nihâyet o gün (dünyâda faydalandığınız) nîmetlerden elbette ve elbette hesâba çekileceksiniz.” (Tekâsür, 8)   Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem Efendimiz buyurdular:   “İki günü birbirine eşit olan aldanmıştır.” (Aclûnî, II, 305)   Alâ ibn Ziyâd’dan şöyle bir rivâyet gelmiştir:   Dünyâ günlerinden her biri insana şöyle seslenir: “Ey insanlar, ben yeni bir günüm ve benim içimde yapılan her şeye şâhidim. Ben gittim mi, kıyâmete kadar bir daha geri dönmem!” Peygamberimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem’e: “İnsanların en hayırlısı kimdir ey Allah’ın Rasûlü? diye sorulduğunda: “Ömrü uzun, ameli güzel olandır” şeklinde cevap vermişlerdir. “İnsanların en şerlileri kimlerdir?” denilince: “Ömrü uzun, ameli kötü, şerrinden korkulan ve hayrı umulmayan kimselerdir!” buyurmuşlardır. (Tirmizî, Zühd, 22; Dârimî, Rikak, 30; Müsned, VI, 188, 190; 40, 43) ...

  Geldim Kapına...   Şu yalan dünyadan koştum hızınan, Dolana dolana geldim kapına… Kirli çamurlara düstüm hızınan, Belene belene geldim kapına...   Nefsimin elinden bir oyun oldum, Kapandı gözlerim kör beyin oldum, Kendi bir canavar ben koyun oldum, Dalana dalana geldim kapına...   Tuttu kollarımı sardı bilekten, Pınar diye su içirdi gölekden, Değirmene girdim ince elekten, Elene elene geldim kapına...   Al götür ruhumu cennet şehrine, Dayanamaz oldum dünya kahrına, Sel oldum karıştım Fırat nehrine, Bulana bulana geldim kapına...   Bazan gemilerden bazan sallardan Bazan sahralardan, bazen çöllerden Aç ve susuz perişan uzak yollardan Dilene dilene geldim kapına...   Mah cemalin görmek hayalim düşüm, Ben yaslı gezerim eğiktir başım, Toprak oldum üzerimde gözyaşım, Sulana sulana geldim kapına...   Doğanay kapına çekmiş göçünü, Affeyle yüzüme vurma suçumu, Ellerime kelep ettim saçımı...

Ey Sözlerin Aslın Bilen   Ey sözlerin aslın bilen, gel de bu söz nerden gelir, Söz aslını anlamayan, sanır bu söz benden gelir.   Söz var kılar gönülü şad, söz var kılar bilişi yad. Eğer horluk, eğer izzet, her kişiye sözden gelir.   Söz karadan aktan değil, yazıp okumaktan değil, Bu yürüyen halktan değil, halik avazından gelir.   Ne elif okudum, ne cim, ne varlıktandır kelecim, Bilmeye yüz bin müneccim, talihim yıldızdan gelir.   Şule bize aydan değil, aşk eri bu soydan değil, Rızkımız bu evden değil, deryayı ummandan gelir.   Evvel gönül levhinde Hak, yazmıştı çünkü bir varak, Bu şimdi okunan sebak, ezeli azaldan gelir.   Evvel hitap kılar cana, canı ondan gelir tene, Biz aletiz bahane ayrık ne elimizden gelir.   Aklımız o levhe bakar, gizli marazlarım açar, Söz gelir gönlüme akar, söz dile ansızın gelir.   Biz bir bahane arada, ayrık de elden ne gele, Çünkü Hak emreder cana, bu keleci o...