Seyyid Abdülhakim Arvâsi Rahmetullahi Aleyh Hazretleri

Bir zamanlar Ehli Sünnetin Şerefli bayrağını,

Hiç yılmadan samimiyetle azimle taşıyan…

Anadolu'yu saran sinsi küfür kancalarını,

Müminlerin kalplerinden bir bir söküp atan…

 

Seyyid Abdulhakim’di, o en nurlu soydandı;

Müminlere hakiki dost kâfirlere düşmandı.

 

Mütevazıydi, konuşmazdı hiç kendi aklından,

Ben dediği işitilmedi naklederdi her zaman,

Öyle bir veliydi ki o secdeye vardığı an,

Nurlar saçılırdı arşa Kaşgari Dergâhından…

 

Bugün her kim sahipse ilim amel ihlâsa,

Ve kimin kalbinde bu yola muhabbet varsa,

Borçludur onun orada yaptığı büyük irşada,

Borçludur nurlu dergâhında yetişen âşıklara…

 

O halde; evde, işte sohbette dualarımızda,

Rahmetle analım daima Seyyid Abdulhakim’i,

Ve onu bize tanıtan, dünyayı nurlandıran,

Ehli Sünneti cihana yayan, mürşidimizi,

Kutbi İrşad Hüseyin bin Said İstanbuli'yi…

(Alıntı)