İnsanlığın Efendisi

İnsanlığın Efendisi

 

Yine hicranla seni andı gönül,

Tende cânım, rûh-u revânım Cânân...

Andıkça hasretlere yandı gönül;

Ne olur kıl artık vuslata şâyân!


Hem sevip hem ağlayan bîçâreyim,

Kararsız, derbeder ve âvâreyim,

Yıkılıp dökülmüş bir virâneyim;

Hâl-i hazînim tam mevsimi hazân...

 

Güller gülse de ağlıyor hep bülbül,

Bir dert küpü âdeta şimdi gönül;

Bilmem mümkün mü bu hale tahammül?

Ruhumda âh-u zâr, dilimde figân.

 

Yanıp kebap oldum ümidim yıkma!

İtâb et, ama ağyâra bırakma!

Vefasız bir kulum cürmüme bakma!

Vasf-ı hâle ne hacet her şey ayân...

 

Bilirsin gayri imdat edecek yok;

Gönlümü dertten âzâd edecek yok;

Kıtmîri başka âbâd edecek yok,

Hatırım virâne, gözlerim giryân...

 

Gel vur mızrabını da kalbimi söylet!

Vur ruhuma nağmelerini dinlet!

Ve gönlüme geleceğini vâdet!

Vâdet ki kalmadı dizimde dermân.!

 

Bahtiyar Taş

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Esmaül Hüsna (Arapça- Türkçe) دُعٰٓاءُ اَسْمٰٓاءُ الْحُسْنٰى

Uzun Ömür İçin Dua

Şifa Salavâtı (Salavâtı Tıbbil Kulubi/Salâvatı Tıbbiye)