İşlenen Ameller Ahirete Göçmüş Tanıdıklarına Gösterilir

 İşlenen Ameller Ahirete Göçmüş Tanıdıklarına Gösterilir

 

Ebû Eyyûb el-Ensârî Radiyallahü Anh İstanbul seferine çıktığında bir vâize rastladı. Vâiz şöyle diyordu:

 

“‒ Kişi sabahleyin bir amel işlediğinde akşamleyin o ameli âhirete göçmüş olan tanıdıklarına gösterilir. Akşam bir amel işlediğinde o da sabahleyin âhiretteki tanıdıklarına arzedilir.”

 

Ebû Eyyûb el-Ensârî Radiyallahü Anh ona:

 

“‒ Ne dediğine dikkat et!” dedi. Vâiz:

 

“‒ Vallahi durum aynen benim dediğim gibidir!” deyince:

 

Ebû Eyyûb el-Ensârî Radiyallahü Anh:

 

“‒ Allâh’ım! Vefatlarından sonra yaptığım amellerimle beni dostlarım Ubâde bin Sâmit ve Saʻd bin Ubâde’nin yanında rezil etmenden sana sığınırım!” diye niyâzda bulundu.

 

Bunun üzerine vâiz ona şöyle dedi:

 

“‒ Vallâhi Allah Teâlâ bir kuluna velâyet lûtfederse onun ayıplarını setreder ve onu en güzel amelleriyle senâ eder.” dedi. (İbn-i Ebî şeybe, Musannef, VII, 238/35658)

 

Ayyâd el-Havvâs, Filistin vâlisi İbrahim bin Sâlih’in ziyaretine gitmişti. Vâli:

 

“‒ Efendim, bana biraz nasihat ediniz!” dedi.

 

Şeyh Efendi:

 

“‒ Allah seni sâlih kullarından eylesin, sana ne söyleyeyim ki? Bana ulaştığına göre dirilerin yaptığı ameller, ölen akrabalarına gösterilirmiş. O hâlde Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem Efendimiz’e senden hangi amellerin arz edildiğine bir bak!” dedi.

 

Bu sözü işiten vâliyi öyle bir ağlama tuttu ki gözyaşlarından sakalları ıslandı. (Ebû Nuaym, Hilye, X, 21)