Sakın Üzülme
  Sakın Üzülme       Hayırsız evlat, eş-dost seni üzerse;   “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme!   En sevdiklerin bile gönlün kırarsa;   “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme!       Tüm işlerin ters gider, her gün ağlarsan;   Her şeyden umut kesip, kalbin dağlarsan;   Tuttuğun dallar kopar, kara bağlarsan;   “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme!       Her insan seni ezer, avanak derse;   İyilik yaptıkların, alay ederse;   Güvendiğin dağlara, karlar yağarsa;   “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme!       Gücün yetse dahi sen, kimseyi üzme!   Asla sui zan etme, kalbini bozma!   Kin, intikam besleme, kimseye kızma!   “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme!       Aman ha kimselere, derdini dökme!   Garibanım diyerek, boynunu bükme!   Rabbinden başkasına, gözyaşı dökme!   “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzülme!       Haksızlık yapanlara; etme beddua;   Sen onlara eyle, güzel bir dua;   Mahkeme-i Kübra’da, görülür dava;   “Rabbim bana yeter!” de; sakın üzül...