İnsan İslam Ahlak

  Feth bin Şuhruf Rahmetullahi Aleyh anlatır: “Adamın biri elinde bıçak ile bir kadına musallat oldu. Güçlü olduğu için kimse adama engel olamıyordu. Kadın çırpınıp duruyordu. Bu esnada Bişr-i Hafî Rahmetullahi Aleyh oradan geçmekte idi. Adama iyice yaklaşıp bir şey söyledi. Adam birden yere düştü. Kadın kurtuldu. Etrafındakiler adamın yanına gittiler. Gördüler ki adam zor nefes alıyordu. “- Sana ne oldu?” diye sorulunca: Adam: “- Bilmiyorum, ihtiyâr zât bana!”: “- Senin bu yaptığını Allah’ü Teâlâ görüyor!” deyince ayaklarımın bağı çözüldü ve gördüğünüz gibi yere düştüm.” “- Bu zât kimdir?” dedi. “- Bişr-i Hafî’dir!” dediler. Bunun üzerine adam “- Eyvah ben onu bir daha nasıl göreceğim?” dedi Ve kuvvetli bir sıtma hastalığına yakalanarak kısa bir zaman içinde öldü.

  Bişr-i Hafî Rahmetullahi Aleyh anlatır: “- Bir gün evime girince bir zât ile karşılaştım. Benden izinsiz, benim evime nasıl girersin, sen kimsin?” deyince: “- Ben kardeşin Hızırım!” dedi. Ben ona: “- Bana duâ et!” deyince, “- Allahım! İbâdette bulunmasını buna kolaylaştır!” diye dua etti. Biraz daha dua et dedim. “- Allah’ım! İbadetinin gizli kalmasını buna nasip eyle!” dedi.

  Rabbim Beni Parça Parça Yapsa, Benim O’na Ancak Sevgim Artar!   Bişr-i Hafî Rahmetullahi Aleyh anlatır:   “- Gençliğimde Abadan’a gitmiştim. Cüzzamlı ve kör bir adamla karşılaştım. Sarası tutmuş, karıncalar vücuduna üşüşmüş etini yiyorlardı. Başını kaldırdım, kucağıma aldım, ayılmasını ve kendisi ile konuşmamı bekledim. Ayıldığı vakit: “- Benimle Rabbim arasına giren bu boş adam kimdir? Rabbim beni parça parça yapsa, benim O’na ancak sevgim artar!” dedi. Bundan sonra artık kul ile Allah arasında gördüğüm hiç bir hikmeti inkâr etmedim, niçin böyle oluyor? Demedim.”

  Bişr-i Hafî Rahmetullahi Aleyh anlatır: Rü’yâmda Peygamber efendimizi Aleyhisselâm’ı gördüm. Bana: “- Ey Bişr, Allah’ü Teâlâ’nın, seni akranların arasında niçin yücelttiğini biliyor musun?” buyurdu. “- Bilmiyorum!” deyince, “- Sünnetime uyman, evliyâya hizmet etmen, din kardeşlerine nasîhat etmen, Eshâbımı ve Ehl-i Beytimi sevmen, işte seni iyiler mertebesine bunlar eriştirdi!” buyurdu.

Bir gün askerler bir mahkûmu meydana çıkarırlar. Suçu ağır olmalı ki çok kırbaç vururlar, derileri yarılır. Etlerinden kan sızmaya başlar. Lâkin genç bir kere bile sesini çıkarmaz. Muhafızlar dinlenmek için bir kenara çekilirler. Bu arada kalabalığın arasında meydanda olan Bişr-i Hafi Rahmetullahi Aleyh hazretleri gence yaklaşıp sorar:   “- Tahammülüne hayran kaldım.” “- Nasıl ağlayıp bağırabilirim ki, kalabalığın içinde sevdiğim kız var ve şu an beni görüyor.” “- İyi ama Allahü Teâlâ seni her an görüyor. Onun edebini gözetmeyi hiç düşünmedin mi? Allahü Teâlâ yarın ahirette, (Fazlasını istemiyorum ey kulum, sadece o kız için gösterdiğin gayreti, sabrı, edebi, aşkı, benim dinim için, benim rızam için niye göstermedin?) dese ne cevap vereceksin?”   Genç öyle bir “Allah!” der ki kendinden geçer. O kadar kırbaca direnen vücut bu ilâhi aşka, bu Rabbinden utanma duygusuna takat getiremez. Muhafızlar yanına koştuğunda çoktan can vermiştir.

  Aşkın odu ciğerimi, Yaka geldi yaka gider… Garip başım bu sevdayı, Çeke geldi çeke gider…   Kâr etti firak canıma, Âşık oldum cananıma, Aşk zincirin dost boynuma Taka geldi, taka gider.   Bülbül eder ah ve figan, Hasret ile yandı bu can, Benim gönülcüğüm ey can, Hak'tan geldi Hakk'a gider   Sadıklar durur sözüne, Gayrı görünmez gözüne, Bu gözlerim dost yüzüne, Baka geldi baka gider…   Arada olmasın naşı, Onulmaz bağrımın başı, Gözlerimin kanlı yaşı Aka geldi, aka gider…   Miskin Yunus'un sözleri, Efgan eder bülbülleri, Dost bahçesinin gülleri Koka geldi, koka gider.   Yunus Emre Kuddise Sirrûh