İnsan İslam Ahlak

Yemin   Canım sağ oldukça rahmetli babam Susarsam, hakkını helâl etmesin! Ak sütün emziren ihtiyar anam, Susarsam, hakkını helâl etmesin!   Yerindedir daha aklım, iradem Ve işte yeminim, işte ifadem! İlk insan, ilk nebi Hazreti Âdem, Susarsam, hakkını helâl etmesin!   Meylim ne şöhrete ne saltanata; Hak için sarıldım ben bu sanata; Kür-Şad, Bilge Kağan, Oğuzhan Ata, Susarsam, hakkını helâl etmesin!   Önümde dururken Türklüğün hâli, Susup da boynuma almam vebali; Ebubekir, Ömer, Osman ve Ali (r.a) Susarsam, hakkını helâl etmesin!   Esir iken Kırım, Kerkük, Türkistan, Bana zindan olur Maraş, Elbistan İbni Sîna, Dedem Korkut, Alparslan Susarsam, hakkını helâl etmesin!   İmanda bu fire, zillete bu zam! Doymuyor yüreğim ne kadar yazsam. Farabi, Gazali, İmamı Azam, Susarsam, hakkını helal etmesin!   Nusret versin yeri, göğü yaratan Çekip çıkartalım akı karadan Ertuğrul Bey, Osman Gazi, Murat...

Böyükler Bilir   Yalan-dolan ile devran sürmeyi Biz ne bilek beğim, böyükler bilir. Milletin başına çorap örmeyi Biz ne bilek beğim, böyükler bilir.   Rüşvet vermek, rüşvet almak nasıl şey Hazineden para çalmak nasıl şey Terlemeden zengin olmak nasıl şey Biz ne bilek beğim, böyükler bilir.   Erken palazlanıp erken ötmeyi Değirmenler kurup baş öğütmeyi Hele meydan meydan adam gütmeyi Biz ne bilek beğim, böyükler bilir.   Anlamayız kopya nedir, asıl ne Perde, sahne, solo, koro, fasıl ne Üç kağıtta erkân nedir, usul ne Biz ne bilek beğim, böyükler bilir.   Viski, votka çekip keyif çatmayı Dansöz kucağında stres atmayı Milleti bölmeyi, vatan satmayı Biz ne bilek beğim, böyükler bilir.   Kaç tür hokkabazlık, kâhinlik varsa Kaç şeytanlık varsa, kaç cinlik varsa Dünyada ne hile, ne hinlik varsa Biz ne bilek beğim, böyükler bilir.   Namussuzluk yapın derler... Yaparız El uzatır öpün derler... Öp...

  Bana Mevlâna'yı, Yunus'u verin, Mecnun'u, Leyla'yı size bıraktım. Kırk yıldır susuzum, bir tas su verin, Irmağı, deryayı size bıraktım.   Talipli değilim şöhrete, şana, Makamı, rütbeyi yük etmem cana. Dostluk, sevgi, şefkat yetişir bana, Dövüşü, kavgayı size bıraktım.   Zaman yoktur ekip, biçip, sürmeme, Ham topraktan haram mahsul dermeme. Bir tek gönül kâfi gelir girmeme, Konağı, sarayı size bıraktım.   Çokta değil, hakta buldum huzuru, İstediğim alın teri, göz nuru. Benliği, kibiri, iğrenç gururu, Faizi, bankayı size bıraktım.   Hiç biriniz telaş etmesin boşa, Doyacak gözünüz toprağa, taşa… Beni inancımla koyun baş başa… Topyekûn dünyayı size bıraktım…   Abdurrahim Karakoç Rahmetullahi Aleyh

  Adsız Şiir   Yazı mıdır? Kaza mıdır? Ceza mı? Cümle şelek garibanın sırtında. Ateş yakmış kaynatıyor kazanı Kalleş felek garibanın sırtında.   Eksik olmaz derdi, gamı, belası; Of çektikçe gurbetleşir sılası. Sabah akşam boz toprağın çilesi Evlek evlek garibanın sırtında.   Yediği zulümdür, içtiği zehir... Bilmez kimden kime eylesin kahır. Gün olur imzadır, gün olur mühür Tekme, değnek, garibanın sırtında.   Kimisi karada taksi sektirir Kimisi havada ....... tirir, Biner reklâm için resim çektirir... Uyuz eşek, garibanın sırtında.   El öpmeyi bilmez, kemik yalamaz. Ol sebepten öz hâkkını alamaz. Taş çatlasa kimliğini bilemez Kirli gömlek, garibanın sırtında.   Ay ayrılık, hafta hasret, gün keder Böyle gelmiş, böyle gider kim ne der... Öldüğü gün içki içer, dans eder Çok pezevenk, garibanın sırtında.   Abdurrahim Karakoç

  Sen Varsın   Gönül tezgâhında şiir dokudum, İplik iplik nakışında sen varsın. Aşk yolunun kanununu okudum, Madde madde yokuşunda sen varsın.   Fikir vadisinden bir ırmak geçer, Eğilir serviler, suyundan içer, Bağrında ay doğar, zambaklar açar, Sessiz sessiz akışında sen varsın.   Öz suyusun hayat denen şişenin, Nedenisin keder ile neşenin, Sevda cephesinde şehit düşenin, Donuk donuk bakışında sen varsın.   Hep senin renginde görünür bahar, Yaprakta yeşilin, gülde kokun var, Yama yama kalbimdeki yaralar, Sıra sıra dikişinde sen varsın.   Gidip de yorulma çok uzaklara, Sen, 'sen'i gel benim içimde ara... Umut güneşimin mor bulutlara, Girip girip çıkışında sen varsın.   Abdurrahim Karakoç (Dosta Doğru)

Yoldaki Kutlu Gün Gün gelecek… Güneşin doğup battığı mekânlarda, Ve küfrün çığlık attığı mekânlarda, Bizim türkülerimiz okunacak… Gün gelecek… Tomurcuklar taşacak kılıfından, Ve kılıçlar sıyrılacak kınından, Edepsizler edebini takınacak… Gün gelecek… Ne zalimler kalacak ne zulüm, Ve o gün yoldadır gülüm, Hak ayağa yekinecek… Gün gelecek… İnsanlar yiyecek ayılar bakınacak, Eğriler doğrulardan sakınacak, Gönül kilimleri adalet üzre dokunacak, Namusluların yakındığı kadar da Namussuzlar yakınacak… Abdurrahim KARAKOÇ