Nefsimmiş Meğer
  Nefsimmiş Meğer       Yıllardır kendimi, güyâ tanırdım;   Sanık ben, yargıç ben, hep aklanırdım.   Şeytanı, en büyük düşman sanırdım;   Ondan da beteri.. Nefsimmiş meğer…       Gönlümü, hevâya kaptıran oymuş,   Şuûru şehvete saptıran oymuş,   Tutkuları, putlar yaptıran oymuş,   En sinsi düşmanım.. Nefsimmiş meğer…       Övgü dolu sözlerine kanmışım;   “Kalbin temiz” demiş, gerçek sanmışım.   Hakk’ı ancak, zor günümde anmışım,   İçimdeki nankör.. Nefsimmiş meğer…       Öyle sevdirmiş ki,dünyayı bana;   Saraylar kurmuşum, üç günlük cana.   Hevâ heves denen, çöplükten yana   Beni sürükleyen.. Nefsimmiş meğer…       Meyhâne meyhâne, hayâl kurmuşum,   Çamurlu yollarda, yalpa vurmuşum,   Adresi hep, münâfıktan sormuşum;   Koynumdaki yılan.. Nefsimmiş meğer…       Dalmışım.. Her akşam cümbüşle meşke,   Kalmamış dilimde, riyâdan başka.   Bir kadehlik, ömrü olan bir aşka;   Beni kul eyleyen.. Nefsimmiş meğer…       Tutkuya döndükçe, giyim markası,   Yerd...